Szkoła Podstawowa w Żukowie

Czego uczysz się "po szkole"?

 

Kochani Uczniowie, Drodzy Rodzice i Nauczyciele.

Kiedy skończą się lekcje… angielski, matematyka, biologia… to co „po szkole”? Zajęcia pozalekcyjne z wyśmiewania niepełnosprawności, poniżania  czy wulgaryzmów?

To fragment nowej akcji Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę (wcześniej Fundacja Dzieci Niczyje) „Zgłoś.To”.

O zgłaszaniu hejtu, cyberprzemocy czy patotreści w Internecie rozmawiamy z naszymi uczniami tyle, że już mają dość. Mimo to wciąż dzielą się na tych, którzy chcą każdą sprawę zgłaszać na policję i na tych, którzy uważają, że zgłaszanie problemów nie ma sensu. Rozumiem ten argument, pojedyncze zgłoszenia mogą nie przynieść oczekiwanych skutków. Jednak im więcej zgłoszeń, tym szybsza i bardziej skuteczna interwencja, oraz zablokowanie lub usunięcie niewłaściwych treści. Dlatego tak ważna jest wiedza, jak zgłaszać problem, oraz wspólne działanie.

W odpowiedzi powstało www.zglos.to – strona, na której możecie sprawdzić jakie treści zgłaszać             i gdzie kierować zawiadomienie.  (FDDS)

 

Wystarczy w pasek adresu wpisać:
zglos.to

lub kliknąć w link:
https://zglos.to/?fbclid=IwAR2dFFp8-2GkcsF694t8T1KvOb949n0m8mgWOsLdTdlzUBjgoOyyaq24I9s#/

Patronami akcji Zgłoś.To  są m.in. Facebook app i Rzecznik Praw Obywatelskich.

 

Oto, co Fundacja pisze o akcji:

„Mowa nienawiści, wulgaryzmy, cyberprzemoc...
Każdego dnia 75% z nas natrafia na szkodliwe treści w Internecie i PONAD POŁOWA (!) NIGDZIE ICH NIE ZGŁASZA! Brak naszej reakcji sprawia, że odbiorcami szkodliwych treści są też dzieci, dla których Internet, zaraz po rodzicach i szkole, pełni rolę trzeciego nauczyciela. To właśnie Internet w ostatnim czasie najbardziej kształtuje postawy dzieci, wpływa na ich zachowanie i sposób myślenia. Kontakt z niewłaściwymi treściami może znieczulać na krzywdę ludzką, zachęcać do ryzykownych aktywności online i niebezpiecznie przesuwać granice tolerancji dla zachowań przemocowych.
Dołącz do akcji i zgłaszaj szkodliwe treści w sieci. Internet to NASZA przestrzeń publiczna - zadbajmy o nią WSPÓLNIE.”

 

                                                                                              Z  pozdrowieniami - Beata Zań

 


Drogi Uczniu, Rodzicu, Nauczycielu.

Rozładowanie stresu – z „żabką i spaghetti”

Każdy ma prawo przeżywać emocje na swój sposób.
Samo rozpoznanie i nazwanie tego, co czujemy, pozwala sobie lepiej radzić. Dzieci nie zawsze powiedzą o swoich uczuciach, ponieważ mogą nie wiedzieć, że to, co czują, to np. lęk. Zdarza się, że dzieci udają twardzieli, by nie martwić rodziców. Skarżą się na bóle brzucha czy głowy, biegają często do toalety. Z resztą dorośli też nie zawsze mają kontakt ze swoimi uczuciami. Odcinają się czy im zaprzeczają („Wcale się nie złoszczę!!”).
Czasem rozpoznajemy napięcie, lecz nie wiemy, co konkretnie jest jego przyczyną. A emocje i tak na nas działają i ujawniają się w ciele. Ból brzucha, głowy, karku, bóle w klatce piersiowej… Kołatanie serca czy uczucie duszności, które można teraz wziąć za bardzo niepokojące objawy... Trudności ze snem, drażliwość, wybuchy z błahego powodu, płaczliwość pewnie brzmią znajomo dla wielu z nas. A przewlekły stres obniża odporność…

Z pomocą przychodzi Test Spaghetti.
I nie zachęcam tu do eksperymentów w kuchni, lecz zachęcam do eksperymentowania z nowymi sposobami na rozluźnienie. Test Spaghetti nadaje się dla małych i dużych – np. koleżance terapeutce pomógł zdać egzamin na prawo jazdy.
Na czym polega?
W Teście Spaghetti uczymy się, jak twarde, surowe nitki makaronu (napięte ciało) zamienić na miękkie i doskonale przygotowane spaghetti. Celem jest rozluźnienie całego ciała. Okazuje się jednak, że nie jest to takie proste. Niektórych spiętych mięśni nie potrafimy tak po prostu rozluźnić. Znacznie lepiej nam to wychodzi, gdy najpierw mięśnie napniemy. Najlepiej zrobić to przy nagraniu (05:50 min):

https://www.youtube.com/watch?v=h6h5XdU9690&t=0s

Ale może wystarczyć mój krótki opis: Zaczynamy od surowego makaronu spaghetti.
1. Napinamy po kolei: mięśnie twarzy, zaciskamy powieki, wargi, zęby… I rozluźniamy.
2. Zaciskamy pięści najmocniej jak potrafimy, całe ręce. Gdy zauważamy, że wstrzymujemy oddech, rozluźniamy mięśnie.
3. Wciągamy brzuch aż stanie się płaski, przyciskamy mięśnie brzucha do kręgosłupa. Gdy zauważamy, że wstrzymujemy oddech – rozluźniamy mięśnie.
4. Podwijamy palce u stóp, ściskamy kolana, napinamy całe nogi. Rozluźniamy.
Jesteśmy rozluźnieni jak ugotowany makaron spaghetti xD

Ćwiczenia oddechowe, uważność:

- „Mała żabka” www.youtube.com/watch?v=18SpO_lyH2Q

Mam nadzieję, że będziecie mieć wspaniały dzień.

 

 


Bezpieczeństwo w nauczaniu na odległość.

 

Szkoły nadal zamknięte.

 Pewnie już trochę przywykliśmy do tej nowej sytuacji, ale też im dłużej, tym trudnej

i … niebezpieczniej.

Zdajemy sobie sprawę, że podczas zdalnej edukacji uczniowie korzystający z Internetu, bardziej niż kiedykolwiek są narażeni na różne niebezpieczeństwa czyhające w sieci, chociażby ze względu na to, że w Internecie spędzają obecnie więcej czasu.

 

Drodzy Rodzice, Uczniowie i Nauczyciele,

małe przypomnienie na co obecnie należy zwracać szczególną uwagę w Internecie:

 

  • treści zagrażające rozwojowi psychicznemu i moralnemu uczniów

 

Może warto ustawić w używanych systemach operacyjnych opcje kontroli rodzicielskiej i w miarę możliwości towarzyszyć dziecku podczas nauki? Przeważająca większość z Państwa to czyni.

Szczegółowe instrukcje krok po kroku wraz z filmami, w jaki sposób ograniczyć dostęp do szkodliwych treści, znajdziemy na stronie http://www.dzieckowsieci.pl/#problem w zakładkach „Skonfiguruj ustawienia bezpieczeństwa w urządzeniu” oraz „Zainstaluj program do kontroli rodzicielskiej”.

  • gry komputerowe i wideo

Dzieci są również narażone na nieodpowiednie treści zawarte w grach. Aby tego uniknąć, warto sprawdzać kategorię wiekową danej gry oraz to, czy nie zawiera np. scen przemocy, hazardu, pornografii. Europejski system klasyfikacji gier PEGI nadaje oznaczenia wieku i treści zawartych  w grze. Są one praktycznie na każdej grze dostępnej on-line bądź w sklepie. Przykładowo popularne „Brawl Stars” ma oznaczenie 7 (od 7-go roku życia), lecz klikając w opis dowiadujemy się, że w grze jest „umiarkowana przemoc”. PEGI dla różnych gier możemy sprawdzić np.                      w aplikacji Sklep Play.

  • cyberprzemoc

Kontrolujmy, co dziecko robi w Internecie w czasie nauki, również podczas aktywności na platformach edukacyjnych. O wszelkich formach cyberprzemocy (słownej, nękania, podszywania się pod inne osoby) należy informować odpowiednie organy, zarówno w sytuacji, kiedy ofiarą jest dziecko, jak i wówczas, kiedy jest ono świadkiem takich działań.

  • niezweryfikowane informacje. Co jest prawdą, a co fałszem?

Podczas nauki on-line dziecko może przypadkowo natrafić w Internecie na informacje, które wzbudza w nim niepokój. Porozmawiajmy z nim o tym na spokojnie. Od naszej reakcji zależy, czy dziecko zwróci się do nas, gdy coś je zaniepokoi w przyszłości.

  • ochrona danych osobowych i wizerunku

Ważne jest, aby podczas zdalnej nauki nie narazić się na nieumyślne złamanie prawa, gdy np. nieświadomie udostępnimy dane osobowe lub wizerunek kolegów i koleżanek ucznia czy osoby dorosłej.

  • uzależnienie od Internetu

Nie jest to łatwe, ale pamiętajmy, że dziecko korzystając z Internetu do nauki i zabawy, nie powinno przekraczać czasu zalecanego na pracę przy komputerze dla danej grupy wiekowej. Dzieci do 2 roku życia  - zero ekranów; 2-5 lat do 1 godziny dziennie, najlepiej z rodzicami; 6-12 lat do 2 godzin dziennie; nastolatkowie 2 godziny+, ale nie do przesady; rodzice też powinni się kontrolować :). Może to skutkować zarówno problemami z koncentracją i nauką, jak również zdrowiem fizycznym. Warto ustalić domowe zasady ekranowe i się ich trzymać, np. posiłki bez ekranów, przed snem bez ekranów (światło ekranowe utrudnia zasypianie i pogarsza jakość snu), sypialnia bez ekranów, wspólne miejsce dla telefonów.

  • reklamy

W sieci pojawia się mnóstwo reklam, które są często profilowane dla konkretnego użytkownika. Pamiętajmy o tym, gdy dzielimy urządzenie z innymi osobami.

  • bezpieczeństwo sprzętów i dostępu do sieci

Sprawdzajmy aktualność zabezpieczeń na komputerach i smartfonach dziecka. Istnieją darmowe programy kontroli rodzicielskiej. Każdy system operacyjny daje również możliwość ustawienia pewnych ograniczeń. Szczegółowe informacje znajdziemy na www.dzieckowsieci.pl

  • niebezpieczne kontakty

Dzieci i młodzież, które korzystają z Internetu, szczególnie z portali społecznościowych, są narażone na kontakt z osobami mającymi złe intencje, zamierzającymi popełnić przestępstwo. Dlatego też rodzice i nauczyciele powinni szczególnie interesować się, z kim dziecko utrzymuje kontakt oraz informować o wszelkich próbach kontaktu ze strony obcych osób.

Na podstawie: https://www.gov.pl/web/edukacja/ksztalcenie-na-odleglosc--poradnik-dla-szkol

 

 

 

 

 


PORADNIA PSYCHOLOGICZNO – PEDAGOGICZNA

ul. Partyzantów 17

22-200 Włodawa

tel. 82 572 12 71 – sekretariat

tel. 82 572 62 90 – dyrektor

e-mail: sekretariat@ pppwlodawa.pl

www.pppwlodawa.pl

 

 

Włodawa, dnia 21.04.2020r.

 

 

 

 

PPP 0718-1.13.20

 

 

 

 

                                               Drodzy Dyrektorzy, Nauczyciele, Rodzice i Uczniowie!

 

Jako ludzkość po raz pierwszy od ponad stu lat mierzymy się ze zjawiskiem pandemii. Stajemy w obliczu nowych wyzwań związanych z dbaniem o zdrowie i bezpieczeństwo własne i naszych bliskich. Doświadczamy emocji, których nigdy wcześniej nie odczuwaliśmy…

Utrata poczucia bezpieczeństwa, przerwanie pewnej rutyny, w której wszyscy funkcjonowaliśmy, nieprzewidywalność zdarzeń, niepewność – do tego wszystkiego szybko musimy się zaadaptować i … poradzić sobie.

Jako społeczność szkolna natomiast, po raz pierwszy stajemy przed wyzwaniem tzw. zdalnego nauczania. Dla nas wszystkich – Uczniów, Rodziców i Nauczycieli – zwłaszcza
w kontekście przeżywanych emocji, jest to zadanie trudne.

Dlatego też Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna we Włodawie od 25 marca do odwołania prowadzi swoją działalność z wykorzystaniem komunikacji elektronicznej.

 

Jednocześnie informujemy, że w godzinach pracy poradni, tj.  od poniedziałku do piątku w godzinach 8.00 - 14.00 pracownicy placówki pełnią dyżur na terenie PPP we Włodawie, gdzie są dostępni  pod numerem telefonu 82 5721 271 oraz adresem e-mail.

 

Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna we Włodawie uruchomiła także specjalny numer telefonu, pod którym codziennie – w godzinach od 7:30 do 19:00 – będą dyżurować psychologowie poradni i służyć Państwu specjalistycznym wsparciem w radzeniu sobie
z psychologicznymi skutkami pandemii, a także z nowymi wyzwaniami, jakie postawiła przed nami codzienność w czasie epidemii. Zapraszamy do kontaktu Uczniów, Rodziców i Nauczycieli: 788 674 041

 

Z naszymi specjalistami można się również kontaktować poprzez pocztę elektroniczną.

 

Lp.

Imię i nazwisko pracownika

Adres e-mail

1

Sekretariat- Karolina Leśniewska

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

2

Dyrektor - Joanna Litwiniuk-Kupisz

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

3

Joanna Szczepańska

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

4

Emilia Kwiecień

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

5

Anna Suska

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

6

Magdalena Bondarczuk

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

7

Jolanta Rzeczycka

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

8

Justyna Torbicz

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

9

Mariola Smolik-Humaidi

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

10

Jadwiga Zaorska

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

11

Bożena Orłoś-Dąbrowska

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 

 

 

Jednocześnie informujemy, iż na stronie www poradni dostępne są materiały edukacyjne z zakresu terapii logopedycznej, zajęć korekcyjno – kompensacyjnych, doradztwa zawodowego oraz wspomagania dzieci i uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i inne.

 

Jeżeli Państwo widzicie potrzebę uzyskania innych form wsparcia prosimy o kontakt z dyrektorem poradni lub pracownikami merytorycznymi.

 

 

Z poważaniem

Joanna Litwiniuk-Kupisz

dyrektor Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej

 we Włodawie

 

 

 

 

 

 


W związku ze szczególną sytuacją spowodowaną epidemią koronawirusa, a co za tym idzie organizacją nauki na odległość, pedagog dostępny jest uczniom i rodzicom w  poniedziałki od godz. 8.00-12.00.

 

Jak rozmawiać z dzieckiem o koronawirusie.

 

„Czy zachoruję?”, „Dlaczego nie mogę chodzić do szkoły?”, „Czy babcia umrze?”. Czas zmierzyć się z tymi pytaniami i podjąć temat pandemii koronawirusa. Przede wszystkim nie zaprzeczaj uczuciom dziecka, zauważ je i „zaopiekuj się nimi”.

Ciągłe doniesienia o rosnącej licznie pacjentów z koronawirusem, zalew fake newsów – to wszystko sprawia, że dzieci są narażone na informacje, z którymi jeszcze nie potrafią sobie poradzić. Zadaniem rodziców jest objaśnienie im tego, co właśnie dzieje się na świecie. Tylko jak to zrobić, by nie narażać dzieci na zbędny stres i przerażenie?

Wiele zależy od tego, jak dziecko reaguje na obecną sytuację: czy jest podekscytowane, zainteresowane, może nawet cieszy się, że nie chodzi do szkoły, czy raczej źle znosi konieczną zmianę, wyraża niepokój, a może złość i bunt.

  1. Przyglądaj się emocjom swoim i dziecka.

Dopytuj, nazywaj, dawaj poczucie, że jesteście w tym razem. Sprawdź, czy sam/a nie wprowadzasz zbyt nerwowej sytuacji, śledząc bez ustanku serwisy informacyjne i dyskutując tylko na jeden temat. Nie zmuszaj dziecka do opowiadania o swoich emocjach, jeśli nie jest chętne ani zainteresowane – odpuść.

  1. Przygotuj kilka rzetelnych faktów.

Trzymając się faktów mów w prosty sposób, konkretnie i rzeczowo. Wystarczą 3-4 fakty, by           w sposób opanowany przekazać wiedzę, która da poczucie kontroli nad sytuacją. Paniczny lęk zamienimy w troskę i chęć zadbania o zdrowie swoje i najbliższych.

 

„Covid-19 jest chorobą układu oddechowego wywołaną przez nowy koronawirus. Zazwyczaj zaczyna się od wysokiej gorączki, później pojawia się suchy kaszel i duszności. Niektórzy pacjenci wymagają leczenia szpitalnego. Najprawdopodobniej wirus rozprzestrzenia się drogą kropelkową, gdy zarażona osoba w naszym otoczeniu kaszle lub kicha”.

 

  1. Przygotuj się na konfrontację z plotkami, mitami.

„Bo Kasia powiedziała, że...". Wytłumacz, czym jest dezinformacja w dzisiejszych czasach. Wskaż wiarygodne źródła, takie jak oficjalna strona WHO.

  1. Ton wypowiedzi jest bardzo ważny podczas omawiania tak trudnego zagadnienia .

 Nie denerwuj się pytaniami w stylu „Czy wszyscy umrzemy”, odpowiadaj spokojnie. Używaj prostego języka. Możesz mówić z łagodnym uśmiechem, co ociepli głos. Dodaj do tego lekki dotyk, który doda otuchy. – To sprawia, że dzieci nie wpadają w "egzystencjalną otchłań", której nie muszą doświadczać, a z pewnością dopóki nie skończą przynajmniej 13 lat. „Zapewnij swoje dziecko, że Ty i dziadkowie jesteście silni oraz że będziecie robić wszystko, co w waszej mocy, by utrzymać zdrowie i bezpieczeństwo”.

Kiedy nie znasz odpowiedzi, nie bój się w opanowany sposób przyznać, że nie wiesz. Taka szczerość może wzmacniać więź. Bądźmy w tych rozmowach spokojni, opanowani i rzeczowi. Jeśli sami jesteśmy kłębkiem nerwów (…), zastanówmy się, kto z naszego otoczenia mógłby taką rozmowę przeprowadzić?

  1. Zwróć uwagę na to, na co masz wpływ, odróżnij od tego na co nie masz wpływu.

Porozmawiaj z dzieckiem o tym, co można kontrolować: o szczególnej higienie osobistej (mycie rąk, stosowanie żeli antybakteryjnych, ograniczenie dotykania twarzy), unikaniu kontaktów, utrzymywaniu dystansu między innymi 2 m.

  1. Opracuj plan działania.

Jak często się podkreśla – domowa kwarantanna to nie ferie. Opracuj więc plan dnia, zaproponuj podział czasu na ten związany z zabawą i nauką. Uporządkowanie nowej rzeczywistości i dawka zdrowej dyscypliny, powinny zwiększyć poczucie bezpieczeństwa.

  1. Przygotuj propozycje na rozładowanie stresu.

Warto mieć w zanadrzu kilka sprawdzonych sposobów na czarne myśli. Wspólne czytanie książek, gry planszowe, przytulanie. Rozmawiajmy o emocjach, o tym, że te trudne też są w porządku, trzeba tylko znaleźć dla nich przestrzeń, zapewnijmy że jako dorośli mamy na nie sposoby.

 

Polecam porady psychologa z Uniwersytetu WSPS

w materiale opublikowanym na: polskatimes.pl

 


RODZICE

Pomoc psychologiczno – pedagogiczna

W razie trudności, z którymi Państwo nie wiedzą w jaki sposób sobie poradzić lub potrzeby kontaktu ze szkolnymi specjalistami, zapraszam do korespondencji z pedagogiem  szkolnym (zakładka pedagog) mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Informacje na czas kwarantanny

Jak wspierać dziecko w bieżącym okresie? (edukacja domowa)

Szanowni rodzice,

Z uwagi na sytuację, w której się znaleźliśmy, stajemy przed obliczem trudności poradzenia sobie z obowiązkami codziennego życia w nowej odsłonie. Połączeniu wymagań, jakie stawia przed nami praca zawodowa, opieka nad dziećmi i czuwanie nad ich rozwojem, także w sferze edukacyjnej.

Przedstawiam poniżej kilka propozycji, które mogą ułatwić Państwu i Państwa dzieciom funkcjonowanie w tym specyficznym czasie.

  1. Plan dnia.

Część dzieci (i dorosłych) lepiej odnajduje się mając zaplanowany i zapisany plan dnia. Im młodsze dzieci, tym lepiej, jeśli plan taki ma formę graficzną, do której można zajrzeć i się odnieść. Dzieci potrafiące biegle czytać, mogą posługiwać się planem zapisanym. Nastolatkowi wystarczy omówienie, choć i zapisanie planu dnia nie zaszkodzi – zawsze łatwiej się do niego odnieść.

W planie dnia dobrze jest uwzględnić możliwości psychofizyczne dziecka (np. lepsze jego funkcjonowanie rano niż po południu), ale także możliwości rodziny (możliwość pomocy dziecku w trudniejszych pracach domowych po pracy rodzica lub drzemka przeszkadzającego czy hałasującego malucha).

Ważne jest to, żeby uwzględnić i zabezpieczyć: czas pobudki, toaletę poranną, śniadanie, czas na naukę z książką                     i materiałami pisanymi, relaks, hobby (niekomputerowe), obiad, powtórkę z komputerem, portalem edukacyjnym, relaks, kolejny posiłek/kolację, wieczorem czas wspólny z rodziną w miarę możliwości i rodzinnych rytuałów.

  1. Warunki do pracy.

2.1. Dzieci szkolne są zwykle przyzwyczajone do bardziej podawczej formy przekazywania wiedzy, niż obecnie jest to możliwe, dlatego mogą potrzebować wsparcia dorosłego w odnalezieniu się wśród przesyłanych propozycji i zasobów internetu.

2.2. Praca nad materiałem edukacyjnym powinna być dzielona na fragmenty według reguły odpowiadającej dziecku                  i rodzicowi,  z zachowaniem przerw na odpoczynek. Możliwe sposoby dzielenia materiału:

- łatwe samodzielne, trudne z rodzicem

- trudne na początek (większe możliwości i zasoby na początku pracy), łatwe i niewymagające na koniec, gdy już jesteśmy zmęczeni

- pisemne/ustne – na zmianę

- humanistyczne i ścisłe

Zmiana rodzaju zadań odświeża, skupia uwagę na innych aspektach, pozwala dłużej utrzymać zainteresowanie dziecka.

2.3. Warunki fizyczne – miejsce do pracy powinno być jasne, dobrze oświetlone jednym źródłem światła (tylko światło dzienne lub tylko światło sztuczne – w miarę możliwości). Przed rozpoczęciem nauki warto zadbać o posprzątanie miejsca pracy i zapewnienie przestrzeni tak, żeby nic innego w tym czasie nie rozpraszało uwagi dziecka.

  1. Emocje, czyli jak i czy rozmawiać z dzieckiem o pandemii?

Rozmawiać, zdecydowanie rozmawiać. Dzieci, które stykają się z wiadomościami z różnych źródeł (rodzice rozmawiający ze sobą i przez telefon, internet, portale społecznościowe, chaty z rówieśnikami, TV), borykają się                   z natłokiem informacji, z którymi zwyczajnie mogą sobie nie radzić. Już dzieci przedszkolne zgłaszają napięcie                       i niepokój w związku z informacjami o epidemii, a im starsze i bardziej świadome konsekwencji – tym niepokój i lęk mogą być większe. Warto więc patrzeć na to, z jakimi wiadomościami dzieci się stykają i rozmawiać z nimi, wyjaśniając świat, ale językiem, który jest dla dzieci zrozumiały i dostępny. W tym czasie komfort emocjonalny                         i poczucie bezpieczeństwa, także w kontekście bezpieczeństwa osób bliskich dzieciom, jest ważniejszy niż oceny                       i osiągnięcia szkolne, które będzie można nadrobić w odpowiednim czasie. Pod warunkiem zadbania o ich emocje                    i dobrostan psychiczny.

 

 

Jak motywować i wspierać dzieci do systematycznego uczenia się poza szkołą?

           

Zdalne nauczanie wymaga od dzieci dużej samodyscypliny. Okres kwarantanny wymusił na nas wszystkich zmianę modelu nauki. Dużą rolą w powodzeniu tego przedsięwzięcia obarczył rodziców.  Nie wiemy jak długo potrwa zdalna edukacja.

Oto 5 wskazówek by nauka w domu była łatwa i przyjemna:

 

  1. Poświeć dziecku swoją uwagę.

Zdrowe relacje rodzinne związane są z poświęcaniem dziecku swojej uwagi. To powinno być od 1 do 3 godzin dziennie. Postaraj się część tego czasu przeznaczyć na wspólną naukę. Dziecko pozostawione samemu sobie napotka podczas nauki na problemy i trudności, które skutecznie je zniechęcą. Wspólna nauka będzie przyjemniejsza i efektywniejsza, gdy nasza pociecha poczuje wsparcie najbliższych.

  1. Zamień naukę w zabawę, by zachęcić dziecko do nauki

Dziecko uwielbia się bawić. Nauka pozbawiona cech zabawy, szybko może stać się przykrym obowiązkiem. Łatwo zamienić ją w przyjemność. Niech odrabianie lekcji będzie wyzwaniem. Stwórzcie „Księgę wyzwań”, w której będziecie zapisywać kolejne wykonane zadania. Jeszcze inny sposób, to notowanie kolejnych postępów nauce. Załóżcie „Księgę umiejętności”. Dodawajcie                 w niej nowo poznane zagadnienia.
Wprowadźcie memo techniki by łatwiej zapamiętać dany materiał.

  1. Korzystaj z nowoczesnych pomocy naukowych

Obecnie na rynku jest niezliczona ilość aplikacji na smartfony pozwalają one na naukę przez zabawę we wszystkich dziedzinach.

  1. Nie nagradzaj i nie karz, jeśli chcesz zachęcić dziecko do nauki

Gdy obiecasz dziecku komputer, tablet czy rower za dobre wyniki w nauce, stanie się on celem samym w sobie. Gdy ukarzesz je za jedynkę z matematyki czy języka polskiego, nauka będzie kojarzyć się z traumatycznym przeżyciem. Księgi wyzwań i umiejętności wspomniane wyżej mają sprawić, że zdobywając wiedzę dziecko ma poczucie, że robi coś ważnego, wzbogaca się. Nie chodzi zatem o to, by za zapełnienie kolejnych kartek otrzymało konkretną nagrodę. Ma uświadomić sobie, że wiedza, którą zdobywa, jest wartością.

  1. Zachowaj zdrowy rozsądek i ucz dziecko odpowiedzialności

Nauka nie może być wyłącznie przyjemnością. Zdobywanie wiedzy nie może opierać się wyłącznie na gadżetach, zabawach, multimediach czy wspólnych odkryciach. Dziecko musi wiedzieć, że nauka to jego obowiązek. Mama i tata pracują, dziecko się uczy – każdy członek rodziny wnosi do niej własną pracę.

Opieranie się wyłącznie na nowoczesnych pomocach naukowych sprawi, że nasza pociecha po powrocie do szkoły  będzie się nudzić i nie będzie chciała zdobywać wiedzy w tradycyjny sposób. Pamiętajcie, by były one miłym dodatkiem i motywacją, a nie istotą procesu nauki.

 

Pamiętajcie też o książkach. Od dziecka zarażajcie dzieci miłością do nich. Tablet, smartfon czy komputer dostarczają wielu wrażeń, ale to czytanie jest bezkonkurencyjnym sposobem zdobywania wiedzy.

 

 

 

Najkrótszy poradnik dla rodziców i nauczycieli

  1. Dziecko nie musi mieć wszystkiego, czego się domaga.
  2. Twoja stanowczość zapewnia dziecku poczucie bezpieczeństwa.
  3. Bagatelizowanie złych nawyków dziecka wzmacnia je.
  4. Daj szanse dziecku ponosić konsekwencje za swoje czyny (czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych).
  5. Nie dawaj obietnic bez pokrycia.
  6. Daj dziecku kredyt zaufania.
  7. Znajdź czas na rozmowę z dzieckiem.
  8. Bądź konsekwentny.
  9. Nie zrzędź.
  10. Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału.

 

 

UCZNIOWIE/RODZICE

 

 „Jak rozładować złe emocje?”

 

            Złość należy do podstawowych (niektórzy mówią -"pierwotnych") emocji ludzkich, podobnie jak zdziwienie, szczęście, strach, odraza i smutek. Złość to bardzo ważne uczucie, dzięki któremu możemy stawiać granice, możemy o siebie dbać, wymagać innego traktowania, domagać się przysługujących nam praw, informować naszych bliskich, że nam się coś nie podoba, i w ten sposób też o nich dbać. Możemy im mówić, że jakieś ich zachowania nas złoszczą, dzięki czemu mogą je korygować. Towarzyszy nam ona od najmłodszych lat. Wystarczy spojrzeć na małe dzieci, które się złoszczą, protestują. W ten sposób budują swoją indywidualną tożsamość, odrębność od świata. Czują, że mają na coś wpływ. Podobnie dzieje się w okresie dojrzewania, kiedy młodzi ludzie się separują, budują swoje życie, czasami na zasadzie: na złość mamie odmrożę sobie uszy. Przedstawiam Państwu-zatroskanym rodzicom i wam „rozłoszczonym” uczniom kilka sposobów rozładowania złych emocji, które możemy wykonać zarówno w domu, jak i w szkole. Nazywajmy uczucia! Mówmy głośno, co nas denerwuje!

  1. Pomoże nam w tym alfabet złości: napisz na kartce swoje imię. Do każdej litery imienia dopisują coś, co Ciebie złości. Przykład:

M- milczenie

 I - ignorancja

 L- lizusostwo

E - edukacja

N - nuda

A-„a nie mówiłam...”

  1. Możesz również dokończyć poniższe zdania: Kiedy jestem wściekły, wtedy… Mój najlepszy przyjaciel złości mnie, gdy… Moja najlepsza przyjaciółka złości mnie, gdy… Nienawidzę chodzić do szkoły, gdy… Kiedy inni się złoszczą, wtedy… .
  2. Wyraź to na 5 sposobów: Jeśli nazwałeś dane uczucie, wyraź je w akceptowany sposób: miną, językiem ciała, słowami, waleniem w poduszkę czy targaniem starej gazety.
  3. d. Stwórz w swoim domu, pokoju kącik złego humoru: to takie miejsce w domu, w którym można bezpiecznie wyrażać złość i frustrację. Powinna się tam znaleźć poduszka, w którą można walić, karty uczuć, stare gazety, papier do rysowania, folia bąbelkowa i inne sprawdzone metody.
  4. Worek szczęścia: zamknij oczy i wyobraź sobie,jesteś bardzo dobrym czarodziejem i masz worek szczęścia, który chciałbyś podarować ludziom, aby byli szczęśliwi. Co włożysz do tego worka?
  5. Masaż relaksacyjny na wesoło. Możesz wykonać go z rodzicem, rodzeństwem, z kolegą w szkole na przerwie: Lekarz w plecy stuka (delikatne pukanie palcami) Kucharz w garnku miesza (koliste ruchy płaską dłonią lub pięścią) Praczka pranie wiesza (delikatne szczypanie) Rolnik grabi siano (grabienie palcami obu rąk z góry na dół) Muzyk gra co rano (naśladowanie ruchów pianisty) I ja też pracuję (wskazanie na siebie) Obrazek rysuję (dowolny rysunek palcami na plecach partnera)
  6. Doraźne sposoby radzenia sobie z przykrymi emocjami:Licz od stu wspakPomasuj sobie karkWrzaśnij A A A A...!Zrób trzy powolne wdechy i wydechyWeź kąpielWypisz swoje zaletyPrzypomnij sobie, czym się martwiłeś trzy miesiące temuZaciśnij mocno pięści, aby zgromadziło się w nich całe twoje napięcie, a potem mocno je strzepnij Pamiętajcie, nie wszystkie sposoby będą skuteczne od pierwszego dnia zastosowania. Bądźmy cierpliwi-nie zniechęcajmy się!

 

 

 

Strony poświęcone edukacji domowej

https://dorotapiwowarska.pl/jak-zorganizowac-nauke-aby-byla-efektywna/

http://https//wyspaskarbow.blogspot.com/

Pomysły na czas wolny:

https://mojedziecikreatywnie.pl/

https://www.ryneczekinspiracji.pl/

                                                  Opracowanie: pedagog szkolny Beata Zań

Copyright © 2017-2023.
Szkoła Podstawowa w Żukowie